Karta, protokół i klient, czyli o konfiguracji sieci.

Witamy!

W dzisiejszym poście wyjaśnimy tajemnicze pojęcia: karta sieciowa, protokół sieciowy i klient sieci.

Klient sieci (ang. Network client)

Jest to urządzenie (najczęściej komputer), które odbiera (wykorzystuje) różne usługi sieciowe oferowane przez serwer.

Karta sieciowa (ang. NIC- Network Interface Card)

Są to specjalne karty rozszerzeń montowane w gniazdach na płycie głównej komputera, które umożliwiają podłączenie kabli sieciowych i rozpoczęcie przygody z Internetem. Służą one do przekształcania pakietów danych w sygnały, które są przesyłane w sieci komputerowej. Karty NIC pracują w określonym standardzie, np. Ethernet, Token Ring, FDDI, ArcNet, 100VGAnylan.

Dla większości standardów karta NIC posiada własny, unikatowy w skali światowej adres fizyczny, znany jako adres MAC, przyporządkowany w momencie jej produkcji przez producenta, zazwyczaj umieszczony na stałe w jej pamięci ROM (rodzaj pamięci urządzenia elektronicznego, która zawiera stałe dane potrzebne w pracy urządzenia - na przykład procedury startowe komputera). Adres ten można dynamicznie zmieniać (o ile stosowane oprogramowanie na to pozwala). 

Po prawej przedstawiono przykład karty sieciowej- D-Link DFE-530TX.

Obecnie bardzo popularna jest karta sieciowa z interfejsem (przejściówką, która pozwala na komunikację między dwoma urządzeniami) USB.

USB- uniwersalna magistrala szeregowa (ang. Universal Serial Bus)- rodzaj portu komunikacyjnego komputerów. Port USB jest uniwersalny w tym sensie, że można go wykorzystać do podłączenia do komputera wielu różnych urządzeń (np.: kamery wideo, aparatu fotograficznego, telefonu komórkowego, modemu, skanera, klawiatury, przenośnej pamięci itp). Urządzenia podłączane w ten sposób mogą być automatycznie wykrywane i rozpoznawane przez system, przez co instalacja sterowników i konfiguracja odbywa się w dużym stopniu automatycznie. Możliwe jest także podłączanie i odłączanie urządzeń bez konieczności wyłączania czy ponownego uruchamiania komputera.

Protokół sieciowy (ang. Network Protocol)
Protokołem w sieci komputerowej nazywamy zbiór powiązań i połączeń jej elementów funkcjonalnych. Tylko dzięki nim urządzenia tworzące sieć mogą się porozumiewać. Z uwagi na to, że zwykle w sieci pracuje wiele komputerów, konieczne jest podanie sposobu określania właściwego adresata, sposobu rozpoczynania i kończenia transmisji, a także sposobu przesyłania danych. Przesyłana informacja może być porcjowana - protokół musi umieć odtworzyć informację w postaci pierwotnej. Ponadto informacja może z różnych powodów być przesłana niepoprawnie - protokół musi wykrywać i usuwać powstałe w ten sposób błędy. Różnorodność urządzeń pracujących w sieci może być przyczyną niedopasowania szybkości pracy nadawcy i odbiorcy informacji - protokół powinien zapewniać synchronizację przesyłania danych poprzez zrealizowanie sprzężenia zwrotnego pomiędzy urządzeniami biorącymi udział w transmisji. Ponadto z uwagi na możliwość realizacji połączenia między komputerami na różne sposoby, protokół powinien zapewniać wybór optymalnej - z punktu widzenia transmisji - drogi.
Protokoły sieciowe to zestaw reguł, według których jest możliwa komunikacja pomiędzy co najmniej dwoma urządzeniami sieciowymi.  Aby połączenie było możliwe przez dwie strony, musi być użyty ten sam protokół.


Do najważniejszych protokołów należą: TCP/IP, IP, SLIP.

TCP/IP (ang. Transmission Control Protocol / Internet Protocol) - to zespół protokołów sieciowych używany w sieci Internet. Najczęściej wykorzystują go systemy Windows. Zadanie protokołu TCP/IP polega na dzieleniu danych na pakiety odpowiedniej wielkości, ponumerowaniu ich w taki sposób, aby odbiorca mógł sprawdzić, czy dotarły wszystkie pakiety oraz ustawieniu ich we właściwej kolejności. Kolejne partie informacji wkładane są do kopert TCP, a te z kolei umieszczane są w kopertach IP. Oprogramowanie TCP po stronie odbiorcy zbiera wszystkie nadesłane koperty, odczytując przesłane dane. Jeśli brakuje którejś koperty, wysyła żądanie ponownego jej dostarczenia. Pakiety wysyłane są przez komputery bez uprzedniego sprawdzenia, czy możliwa jest ich transmisja. Może się zdarzyć taka sytuacja, że do danego węzła sieci, gdzie znajduje się router (służy do łączenia różnych sieci komputerowych), napływa więcej pakietów, aniżeli urządzenie może przyjąć, posegregować i przesłać dalej. Każdy router posiada bufor, który gromadzi pakiety czekające na wysłanie. Gdy bufor ulegnie całkowitemu zapełnieniu, nowo nadchodzące pakiety zostaną odrzucone i bezpowrotnie przepadną. Protokół, który obsługuje kompletowanie pakietów zażąda więc wtedy ponownego ich wysłania.


IP (ang. Internet Protocol) - to protokół do komunikacji sieciowej, gdzie komputer klienta wysyła żądanie, podczas gdy komputer serwera je wypełnia. Protokół ten wykorzystuje adresy sieciowe komputerów zwane adresami IP. Są to 32-bitowe liczby zapisywane jako sekwencje czterech ośmiobitowych liczb dziesiętnych (mogących przybierać wartość od 0 do 255), oddzielonych od siebie kropkami. Adres IP dzieli się na dwie części: identyfikator sieciowy (ang. network id) i identyfikator komputera (ang. host id). Istnieje kilka klas adresowych, o różnych długościach obydwu składników. Obowiązujący obecnie sposób adresowania ogranicza liczbę dostępnych adresów, co przy bardzo szybkim rozwoju Internetu jest dla niego istotnym zagrożeniem. W celu ułatwienia zapamiętania adresów wprowadzono nazwy symboliczne, które tłumaczone są na adresy liczbowe przez specjalne komputery w sieci, zwane serwerami DNS.


SLIP (ang. Serial Line Interface Protocol) - to protokół transmisji przez łącze szeregowe. Uzupełnia on działanie protokołów TCP/IP tak, by możliwe było przesyłanie danych przez łącza szeregowe.



Zapewne znasz skrót HTTP- to także jest rodzaj protokołu sieciowego!

HTTP (ang. Hypertext Transfer Protocol)- to protokół przesyłania dokumentów hipertekstowych (protokół sieci WWW). Za pomocą protokołu HTTP przesyła się żądania udostępnienia dokumentów WWW i informacje o kliknięciu odnośnika oraz informacje z formularzy. Zadaniem stron WWW jest publikowanie informacji – natomiast protokół HTTP właśnie to umożliwia.


Mamy nadzieję, że znasz już podstawowe protokoły sieciowe, wiesz, kim jest klient sieci oraz czym właściwie jest karta sieciowa.

To ostatni post na naszym blogu- dziękujemy za uwagę ;)
Jeśli masz jakieś uwagi, prośby- umieść je w komentarzu- na pewno odpowiemy!